|
|
in- en verkoop van moderne en hedendaagse kunst
|
|
|
Basart, Paul
1939
slaatje kroonjuwelen, of de dag dat de koningin moest baren
84 x 100cm
collage papier, gouache
1976
€ 3750,-
|
|
« vorige |
volgende »
|
De Rotterdamse kunstschilder Paul Basart leeft voor zijn werk. Ruim zestig jaar gaat er geen dag voorbij dat hij niet tekent of schildert. In de beslotenheid van zijn atelier is hij dagelijks bezig om zorgvuldig en gedetailleerd zijn binnenwereld te exploiteren: "mijn kompas staat altijd op oneindig" aldus Basart. Zijn onaflatende werklust is een overlevingstactiek, een manier om zich van de benauwende, verstandelijke werkelijkheid te ontdoen. Hij laat zich leiden door een grote gevoeligheid van indrukken van buitenaf die hij transformeert in gruwelijke of tedere beelden waarin hij zichzelf kan vergeten en overstijgen. Herhaaldelijk heb ik hem in zijn atelier zo bewonderend en gelukkig voor een schilderij of tekening zien staan, waaraan hij kort daarvoor nog had gewerkt, dat het leek alsof hij het voor het eerst zag. Later vertelde hij mij: "schilderend op de automatische piloot ontstaan mijn doeken die pas de volgende ochtend hun ware gelaat tonen".
Een kinderlijke onbevangenheid gecombineerd met een vakkundige techniek maakt dat de toeschouwer van zijn werk het gevoel krijgt dat hij wordt opgetild om vervolgens te worden meegezogen in een poetische droomwereld. Maar lang niet elke droom is lieflijk, soms spreekt uit zijn werk een onbehaaglijke dreiging die de duistere krachten om ons heen in 1 beeld samenvat. Vaak zijn de humor en ironie die in de sombere kunstwerken regelmatig om de hoek kijken een welkome verademing. Basarts nauwkeurig uitgewerkte schilderijen en tekeningen kunnen ontroerend en schrijnend tegelijk zijn.
Terwijl Basart in het dagelijkse leven teruggetrokken en verlegen is, ziet hij kans om met zijn werk zulke persoonlijke beelden te communiceren dat ze direct binnendringen. In zijn realistisch aandoende tekeningen zijn allerlei vormen uit het schouwspel van de werkelijkheid geisoleerd waardoor de aanblik rustig blijft. Het aantrekkelijke van de werken, die vaak dichterlijke titels hebben, is dat je ernaar kijkend onophoudelijk verhalend kunt associeren. Al als jonge jongen ontwikkelde Paul Basart een realistische, symbolische stijl om in eenzaamheid een absurdistische en magische wereld te scheppen. Hij zegt daarover: "ik ben een verteller steeds weer inspelend op dromen en situaties die door mijzelf bewust in het leven werden geroepen". Herhaaldelijk kiest hij voor lange periodes van onafgebroken isolement om in absolute vrijheid te kunnen werken en spirituele ervaringen door te maken: "jullie kunnen mij nog altijd op de kale eenzame vlakte vinden, blootgesteld aan oprukkende ouderdom".
Vanaf 1978 werkt Basart naast zijn atelier in Rotterdam ook een paar maanden van het jaar in een klein dorpje in Frankrijk waar hij, onthecht van comfort en geinspireerd door het grillige en rode landschap, kunstwerken maakt waarin duistere en lichtzinnige symboliek elkaar afwisselen. Deze gouaches, gemaakt onder een hete zomerzon, worden gekenmerkt door opflakkerende kleuren die mysterieus afsteken tegen een donkere achtergrond. Maar ook keert hij jaarlijks terug met vele schetsen en tekeningen in zijn map. Voor Basart is tekenen de meest eenvoudige en directe manier om zich artistiek uit te drukken omdat het beperkt blijft tot papier, lijnen en punten: "ik behoud tot op de dag van vandaag een steeds weerkerende interesse voor de tekening en haar zeggingskracht".
Basart typeert zichzelf als "klassiek kunstenaar" en ervaart dat schilderen moeilijker wordt naarmate je er bedrevener in wordt: "schilderen is een riskante onderneming, een levensgevaarlijke acrobatie, met elke stilistische wending daal je af in een nieuwe wereld".
Bron: Dr. Jori M. Zijlmans, cultuurhistoricus en publiciste.
|
|
|
